بررسی امکان به کارگیری یک نانو چارچوب فلز - آلی جدید در دارو رسانی

سامانه های دارو رسانی نوین، فناوری دگرگون سازی در امر تشخیص و درمان بیماری ها می باشند. این سامانه ها رهایش کنترل شده و هدفمند داروها را به همراه دارند. نتیجه ی به کارگیری این فناوری در صنایع دارویی، افزایش اثر زیستی داروها و کاهش آثار جانبی ناشی از مصرف دارو است. در طی سال های گذشته، ترکیبات متعددی به عنوان سامانه های نوین در دارو رسانی مورد مطالعه قرارگرفته اند؛ که هر یک دارای مزایا و معایبی هستند. دسته ی جدیدی از ترکیبات نانو متخلخل بلوری به نام چارچوب های فلز – آلی به دلیل خواص منحصربه فرد خود از جمله تخلخل زیاد و منظم، و حضور گروه های آلی قابل تغییر در چارچوب که تنظیم اندازه ی حفره ها را ممکن می سازند، افق امید بخشی در دارو رسانی نشان دادند. در پژوهش حاضر به معرفی اجمالی چارچوب های فلز - آلی و به طور اختصاصی، بررسی عملی پتانسیل یک ساختار آنیونی متعلق به این خانواده در جذب و رسانش داروی کاتیونی قلبی پروکاینامید هیدروکلرید پرداخته شده است. این دارو نیمه عمر کوتاهی در بدن داشته؛ و باید هر 3 تا 4 ساعت مصرف شود. بنابراین، انتخابی مناسب به منظور بررسی رهایش کنترل شده ی دارو است. در این مطالعه ی اولیه، چارچوب فلز – آلی با فرمول {[zn3(benzenedicarboxilate)4][dimethylammomium]2.8dimethylformamide} انتخاب شد. این چارچوب آنیونی ساختاری پایدار(دمای متلاشی شدن بالاتر از 300 درجه سلسیوس) و متخلخل دارد. کاتیون های دی متیل آمونیوم حبس شده درون حفره ها طی یک فرآیند آهسته ی تبادل یون با مولکول های دارو تعویض شدند. آزمایش های انجام شده حاکی از آن است که پس از گذشت یک هفته 36/7% دارو در ساختار بارگذاری شد. هم چنین، رهایش پیوسته ی دارو در 24 ساعت ابتدایی آزمایش رهایش، و آزادسازی بیش از 70 درصد دارو پس از گذشت 72 ساعت به دست آمد.